Το Κράτος, ως κομματικό λάφυρο.

 

Το πρόβλημα της χώρας είναι η, από συγκροτήσεώς της ως κράτους, αντίληψη ότι όποιος έρχεται στην εξουσία το θεωρεί ιδιοκτησία του, που την κάνει ότι θέλει.

Στο μάθημα της λογικής που κάναμε στην 8η γυμνασίου (τώρα 3η λυκείου) μαθαίναμε για τους παραλογισμούς (λογικά σφάλματα) και τα σοφίσματα (στρεψοδικία με σκοπό την εξαπάτηση). Ένα από τα είδη σοφισμάτων ήταν το «παρά το συμβεβηκός», η της «αγνοίας ελέγχου», κατά το οποίο, το συμπέρασμα συνάγεται με μια αυθαίρετη γενίκευση του μερικού (ή από προκείμενες προτάσεις με αμφίβολο κύρος, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε συμπτώσεις και προλήψεις). «Ο κατηγορούμενος για κλοπή είναι άξιος σεβασμού και όχι καταδίκης, διότι είναι καλός οικογενειάρχης και υπηρέτησε την πατρίδα του ως στρατιώτης.» 

Τον αλήστου μνήμης κο Κίμωνα Κουλούρη, είχαν κάποτε «κράξει» επειδή είχε αγοράσει, χωρίς απόδειξη, ένα μαντήλι από μια πλανόδια στην οδό Ερμού. Αυτός αντί να το ρίξει στην πλάκα, αφού οι άλλοι του έκαναν καζούρα, τσίμπησε και δικαιολογήθηκε υπερήφανα ότι η περί ης ο λόγος ήταν μια γριά ΕΑμίτισα και άξιζε την υποστήριξη, έστω και αν πουλούσε στη μαύρη.

Προχθές έπεσα πάνω σε μια εκπομπή (‘Στον Ενικό’, με τον Χατζηνικολάου) και είδα ένα μέρος αυτής. Το θέμα ήταν το ασφαλιστικό και το φορολογικό, αλλά μετά από διάφορα δημοσιεύματα για διορισμούς συγγενών στελεχών της κυβερνήσεως ως μετακλητών υπαλλήλων της Βουλής, αλλά και αλλού στο δημόσιο, μοιραία έγινε συζήτηση, και μάλιστα έντονη, πάνω σ’ αυτό. Αναφέρθηκε για παράδειγμα ο διορισμός εξάδελφου (αλλά και της γυναίκας του!) του πρωθυπουργού σε δημόσιο οργανισμό. Αναφέρθηκε η περίπτωση της κόρης της κας Χρυσοβελώνη. Σημειωτέον ότι η κα Χρυσοβελώνη το είχε διαψεύσει, αλλά όταν της εμφάνισαν το ΦΕΚ του διορισμού, η κα Χρυσοβελώνη αντέταξε το καταπληκτικό επιχείρημα ότι δεν διόρισε η ίδια την κόρη της(!!!) αλλά την επέλεξε ο κος Καμένος. 

Αναφέρθηκε η περίπτωση του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ κου Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου για τον διορισμό συγγενών του (μητέρας, αδελφού) και της φίλης του και ο οποίος στην απάντησή του (η πλήρης απάντηση εδώ, http://www.iefimerida.gr/news/246121/i-apisteyti-apantisi-shina-gia-soi-toy-sto-dimosio#ixzz3xj9PApIg) μίλησε για τους ταξικούς αγώνες των παππούδων του(!!!) και κατέληξε αναφερόμενος στους κατηγόρους του «Μπροστά στη ρουφιανιά και τον κιτρινισμό στέκομαι περήφανος και τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια», και μπράβο του, για την λεβεντιά του.

Αφήνω κατά μέρος την αμηχανία στην οποία βρέθηκε ο κος Βαρεμένος ο οποίος κάποια στιγμή έχασε τα λόγια του και θα τον λυπόμουν αν δεν τον είχα τόσο χαμηλά στην εκτίμησή μου, αφήνω κατά μέρος την δικολαβική απάντηση της κας Χρυσοβελώνη και την… πρωτότυπη επισήμανσή της, ότι οι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να ομιλούν, αφήνω κατά μέρος και κάποια άλλα σοβαρά και φαιδρά που ακούστηκαν στην εκπομπή [ Α΄ μέρος  https://www.youtube.com/watch?v=xtuY4JiZ07k και Β΄ μέρος   https://www.youtube.com/watch?v=5qqWZawtnjw ], αλλά θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι μέχρι τώρα η αριστερά προβαλλόταν και αυτοδιαφημιζόταν ως η έχουσα το ηθικό πλεονέκτημα. Οι άνθρωποί της ήσαν ρομαντικοί  ιδεολόγοι που ήθελαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο και που πιθανόν να έσφαλαν μέσα στον ενθουσιασμό τους αλλά είχαν την ηθική ανωτερότητα γιατί ήσαν ανιδιοτελείς. [Εννοείται ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι, ούτε εξελίχθησαν έτσι, όπως με οδυνηρό τρόπο διαπίστωσαν οι άνθρωποι στις πρώην χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μόνο που οι δικοί μας εδώ στην Ελλάδα παρέμειναν στην δική τους Νιρβάνα και την ξύλινη ρητορική, βλέπε σοφίσματα παραπάνω].

Λ. Γ.